روایات شهری و چینش عناصر داستانی در آثار گلی ترقی و فرخنده آقایی

روایت های جهان بی شمارند.روایت پیش از هر چیز ، مجموعه بسیار متنوعی از ژانرهاست که به موضوعات مختلفی تقسیم می شود؛ از جمله این ژانرها، داستان کوتاه و رمان است که حاوی روایت هایی داستانی درباره زندگی همه طبقات و گروه های انسانی است. از جمله ی روایت های داستانی که در قالب رمان و داستان کوتاه عرضه می شود ، روایات شهری است که شامل داستان هایی درباره زندگی شهرنشینان، ماشینیسم، مصرف زدگی ، ولگردی ها، مفاسد شهری ، آشفتگی و ناپایداری زندگی خانوادگی و اجتماعی کارمندان ، روشنفکران و پوچی و جنون آنان است . از جمله نویسندگانی که از مشخصه های بارز و ویژگی مشترک داستان هایشان ، قرار گرفتن در حوزه روایات شهری است، می توان به گلی ترقی، چهره برجسته داستان نویسی از نسل دوم و فرخنده آقایی از نویسندگان مطرح نسل سوم اشاره کرد. اینان، دیری است که در عرصه ادبیات داستان نویسی ایران، حضور و نقشی فعال و پررنگ دارند و توانسته اند جایگاه خود را در عرصه آفرینش های ادبی تثبیت کرده و جهان داستانی منحصر به فرد خود را خلق کنند . روایات شهری، به سه شاخه ی جوامع شهری، خانواده و شهر و بازگشت به کودکی تقسیم می شود که بر طبق این تقسیم بندی ، رویکرد آثار گلی ترقی، به عنوان نویسنده ای از نسل دوم ، در شاخه بازگشت به کودکی و آثار فرخنده آقایی، در حیطه خانواده و شهر جای می گیرند.در همین راستا،عناصر روایی مورد نظر ژنت – روایت شناس ساختار گرای فرانسوی – به جهت نزدیکی بیشتر به بافت خاطره ای – گزارشی داستان های این نویسندگان ، برای تحلیل روایت و همچنین شیوه های مورد نظر او برای تحلیل داستان ها، برگزیده شد. این رساله، بر آن است تا به بررسی سیر داستان نویسی این دو نویسنده پرداخته و در پی آن، نگاهی به عناصر داستانی و روایی و ویژگی های آثارشان، به عنوان طبقه خاصی از نویسندگان داشته باشد، به نحوی که بررسی تطبیقی آثار این دو نویسنده ، ما را با تفاوت ها و اشتراکات اندیشگانی و نیز کارکردهای زبانی و روایی داستان های این دو نسل از داستان نویسان، آشنا می سازد.